Βιώνουμε την εποχή του «ηθικού παζαριού».
Ένα παζάρι, όπου όλα μπορούν να πουληθούν σε χαμηλές τιμές με μεγάλη προσφορά:
Εμπόριο πόνου, εμπόριο βίας, εμπόριο ομορφιάς, εμπόριο προκλητικών προτύπων, εμπόριο συναισθημάτων, εμπόριο, εμπόριο ενδιαφέροντος, εμπόριο ελπίδας (ειδικά στην πολιτική), εμπόριο υγείας, και συμφερόντων.
Σχέσεις και γνωριμίες εκμετάλλευσης μεταξύ των ανθρώπων. Διαφημίσεις που κοστίζουν ακριβά με κέντρο τη χρήση του ανθρώπου.
Όλα αυτά στοχεύουν στην οικειοποίηση του ανθρώπου με το κακό και το ανήθικο, τη διαφθορά και την απαξίωση της καλοσύνης, της αρετής, και της αξίας του ανθρώπου.
Το εμπόριο έχει γίνει τρόπος αποπροσανατολισμού των μαζών προς μια κατεύθυνση.
Δεν φταίει όμως τόσο η εμπορευματοποίηση για την παγκόσμια και την ανθρώπινη εξαθλίωση όσο η χυδαία συμπεριφορά της ελίτ για το κέρδος των χρημάτων, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των ανθρώπων.
Ένα σύστημα που έχει μετατρέψει τους ανθρώπους υποτελείς του θεοποιημενου χρήματος, έχουν δηλαδή σταθμίσει και τις δυνατότητες και τις προοπτικές τους με βάση την οικονομική τους ευημερία, παραμερίζοντας και απαξιώνοντας την νόηση τις ικανότητες και τα συναισθήματα τους.
Βιώνουμε όλο και πιο έντονα την οικειοποίηση του φόβου, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει με τον φόβο την ενοχή και την τιμωρία.
Όμως, υπάρχει ελπίδα, όταν ένας άνθρωπος που νοιάζεται για τους γύρω του και θέλει να συμβάλλει στην βελτίωση αυτού του κόσμου, που θέλει να γεμίσει ο κόσμος με φώς, ομορφιά και υγεία. Ναι, υπάρχει ελπίδα!
Αν έχει κάτι ανάγκη η οικουμένη είναι να πολλαπλασιαστούν οι ενάρετοι άνθρωποι, εκείνοι που γνωρίζουν την αποστολή τους σε αυτόν τον κόσμο.
Φυσιολογικά θα έπρεπε όλοι μας να πέρνουμε παράδειγμα από εκείνους, να μας ενθουσιάζει η ιδέα να νιώθουμε το μεγαλείο της ψυχής μας, πρώτα από όλα για εμάς και μετά για τους άλλους.
Ευα Χατζοπουλου
