Λίγο πριν από το… «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» και με αφορμή γι’ αυτές μου τις σκέψεις, διάφορες δηλώσεις «αρμοδίων», διαγγέλματα (αντί μηνυμάτων…;) Πρωθυπουργού, μέσα από μια επιτυχημένη επικοινωνιακή πολιτική, τις οποίες παρακολούθησα πριν λίγες ημέρες, μεταξύ των οποίων και του κ. Τσιόδρα (ο οποίος δείχνει σοβαρός επιστήμων αλλά κυρίως, άνθρωπος) και μέσα σ’ αυτές, παρατήρησα κάποιες προσπάθειες άμβλυνσης του τοπίου γύρω από τις ευθύνες που σχετίζονται με τη μεθοδολογία της αντιμετώπισης του νέου εισβολέα που ακούει στο όνομα Covid 19 ή αλλιώς, Κορονοϊός.
Δηλαδή, είδα μία σπουδή κι ένα τίναγμα ευθυνών, σαν ψείρα απ’ τον γιακά, ενέργεια ίσως παραδεκτή για τα επουσιώδη, πλην όμως επικίνδυνα και ύποπτα επιτηδευμένη για τα κρίσιμα…
Θεωρώ λοιπόν πως είναι καλό μερικά πράγματα να τακτοποιούνται από την αρχή για να ξέρουμε τι ακούμε, τι σκεφτόμαστε (αφού ακόμα επιτρέπεται) και τι λέμε…, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται για άσκηση προσωπικών κριτικών και πολύ περισσότερο για αμφισβήτηση επιστημονικών ιδιοτήτων. Και βεβαίως, πρόκειται για σκέψεις προ πάσης ερμηνείας όλων εκείνων των πληροφοριών που καταφθάνουν και οι οποίες αμφισβητούν το «τυχαίον» της ύπαρξης ή κατασκευής αυτού του Ιού και της διασποράς του…
Η πραγματική ενημέρωση όμως, ο διάφανος επιστημονικός διάλογος και η πραγματική δημοσιογραφική έρευνα που δεν θα θυμίζει σε τίποτα εκείνην, την γνωστή κατευθυνόμενη, θα λειτουργούσαν ως προϋποθέσεις για το καλό της κοινωνίας, του συνανθρώπου και ιδιαίτερα σε τέτοιες ώρες, εξαιρετικά υψηλού κινδύνου που αντιμετωπίζουμε τη μαζική απώλεια ανθρωπίνων ζωών.
Άρα, ο εντοπισμός, η υπογράμμιση και η ανάδειξη γεγονότων, πρέπει να γίνεται και(!) με παιδαγωγικό χαρακτήρα, προκειμένου να μην ακολουθήσουμε την πορεία των εκ δυσμών γειτόνων μας και τύχουμε ως κοινωνία εις την «ανόητον δύσιν» του βίου μας…
Άργησαν πολύ να κλείσουν όλα τα σχολεία…
Αυτή είναι η αλήθεια.
Είναι κάτι που το εντοπίσαμε και το σχολιάσαμε προτρεπτικά τόσο από την εκπομπή μας Hellas Day στον Ελλάδα 94,3 fm, όσο και από την επίσημη ιστοσελίδα μας Hellas Week. Και μάλιστα το επισημάναμε πολύ νωρίς…
Προσωπικά, δεν είμαι μάντης, ούτε ειδικός όπως κάποιοι άλλοι… Αλλά τα έχω καλά με το αυτονόητο και με παραξενεύει όταν βλέπω κυβερνήτες, τιτλούχους και ειδικούς να το αναζητούν.
Με κυρίεψε ανησυχία βλέποντας δειλές και επιπόλαιες ενέργειες και είπα φωναχτά, εκείνα που εσείς ψιθυρίζατε…
Δεν έπρεπε τα σχολεία να κλείνουν αποσπασματικά, σαν σπασμένες τσατσάρες.
Έκλεινε ένα σχολείο σε μια περιοχή κι ένα άλλο παραδίπλα, ήταν ανοιχτό και τα παιδιά του ενός και του άλλου σχολείου, συναντιόντουσαν στη συνέχεια στο… «καφέ της χαράς» λίγο πιο πέρα, με τις γνωστές συνέπειες… ενώ την ίδια ώρα διατυμπανίζεται ο βαθμός επικινδυνότητας και η τρομακτική ταχύτητα μετάδοσης του Covid 19.
Έπρεπε να κλείσουν όλα τα σχολεία μαζί!
Κάτι που δεν ακολούθησε όμως η επιστημονική επιτροπή κι απ’ ότι φάνηκε ήταν μέγα λάθος…
Όπως επίσης υποστήριξα πως έπρεπε άμεσα να κλείσουν όλοι οι χώροι που συναθροίζεται μαζικά κόσμος. Όλοι όμως οι χώροι, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Άμεσα, χωρίς δισταγμούς χωρίς περιστροφές, χωρίς μεσοβέζικες ενέργειες, με οποιοδήποτε κόστος αφού πρόκειται για την δημόσια υγεία.
Γιατί κάποτε, η τήρηση των χρόνων, το να γίνεται δηλαδή εκείνο που πρέπει, τη στιγμή που πρέπει, είναι το πλέον κρίσιμο.
Άργησαν πολύ να απαγορεύσουν την διέλευση χιλιάδων πολιτών από τα διόδια, οι οποίοι εγκαταλείπουν τα μεγάλα αστικά κέντρα κατευθυνόμενοι στην επαρχία, ενώ παράλληλα, επέτρεψαν την μαζική μετακίνηση με πλοία σ’ εκείνους που τραβούσαν για τα νησιά.
Μιλάμε για απρονοησία ολκής που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε τραγωδία.
Απολύτως ενδεχόμενο είναι, ταξιδιώτες να μεταφέρουν μαζί τους τον κορωνοϊό σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, χωρίς να υπάρχουν εκεί οι απαιτούμενες υποδομές και ασφαλώς τα μέσα νοσηλείας. Γνωστές άλλωστε παθογένειες, ενός συστήματος υγείας που νοσεί εδώ και χρόνια…
Ενός συστήματος υγείας το οποίο αποδεκατίστηκε εξ αιτίας θλιβερών πολιτικών που ακολουθήθηκαν από τότε σχεδόν που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έτσι, η σημερινή έλλειψη ιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, επιχειρείται να αναπληρωθεί με αστυνομικούς και παλαμάκια απ’ τα μπαλκόνια και… οι νοούντες, νοήτωσαν…
Ποιος λοιπόν αποκλείει να νοσήσουν κάποιοι εκ των ταξιδιωτών; Ποιος αποκλείει να μεταδώσουν τη νόσο και στους μόνιμους κατοίκους των περιοχών που κατευθύνονται;
Σε πόσους είναι άγνωστος πλέον ο κίνδυνος που διατρέχουν οι υπερήλικες;
Ποιος δεν κατάλαβε;
Αλλά και ποιος να απαντήσει…;
Επί τέλους, έστω και με τραγική καθυστέρηση, το Υπουργείο Ναυτιλίας απαγόρευσε την επιβίβαση στα πλοία όλων εκείνων που δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι των νησιών. Ένα μέτρο που άρχισε τελικά να ισχύει από το Σάββατο 21 Μαρτίου.
Διάβαζα επίσης χθες, ότι αποφάσισαν τελικά να κλείσουν το Πεδίον του Άρεως, το Άλσος Φινόπουλου και το Αττικό Άλσος, όπως επίσης και τις εισόδους πρόσβασης στον Υμηττό.
Νωρίς το αποφασίσατε…
Εκπλήσσομαι από την ταχύτητά σας.
Καμιά φορά, ίσως δεν αρκούν οι γνώσεις και οι επιστημονικές περγαμηνές (τις οποίες τιμώ ανυπερθέτως) όταν απουσιάζει η ορθή βούληση, είτε πρόκειται περί συναισθηματικής αμφιταλαντεύσεως, είτε πρόκειται περί ελλείψεως τόλμης κατά την ώρα της διαχείρισης κρίσεων αλλά κυρίως όταν διακυβεύονται η δημόσια υγεία και κατά συνέπεια, ανθρώπινες ζωές.
Δεν αποτελεί προτεραιότητα για μένα η άσκηση κριτικών ρουτίνας. Απεναντίας. Αδημονώ να αποδίδω εύσημα σ’ ένα κράτος, επιτέλους κοινωνικά ευαίσθητο, ανθρωποκεντρικό κι αληθινό κι όχι ιδεοψυχαναγκαστικά διαταραγμένο και νταλαβεριτζίδικο.
Αν πρόκειται η δράση να εξαρτάται από την όποια πιθανή αντίδραση του εκλογικού σώματος, κινούμενη στην εφαπτομένη του δούνε και λαβείν, τότε πρόκειται για ευτελείς και απάνθρωπους χειρισμούς της ανθρώπινης ύπαρξης και αξιοπρέπειας η οποία για κάποιους, ένα μόνο χαρακτηριστικό έχει: την εκλογική της συμπεριφορά…
Και με όλα ετούτα, φτάσαμε στην εφαρμογή της καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας των πολιτών…
Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, δεν δείχνει να συμμορφώνεται με τις υποδείξεις των ειδικών που κραυγάζουν να μείνουμε σπίτι…!
Όμως, όσο πιθανόν είναι η έναρξη της απαγόρευσης να εξαρτάται από την απείθαρχη συμπεριφορά μεγάλου μέρους των πολιτών, άλλο τόσο θα πρέπει να αναρωτηθούμε, μήπως οι πολίτες αυτοί αψηφούν την σοβαρότητα των στιγμών και εξ αιτίας της άτολμης, σπασμωδικής, τμηματικής εφαρμογής των μέτρων, που πολλά εξ αυτών, λαμβάνονται κατόπιν εορτής με στυλ easy rider και ενθαρρύνουν την υπερμεγέθη άγνοια κινδύνου που δυστυχώς, διακατέχει πολλούς…
Χορτάσαμε λοιπόν πολλά χρόνια τώρα από ανάλογους χειρισμούς. Νισάφι πια.
Ίσως σε τούτη την αχαρτογράφητη περίοδο που την βιώνει ολόκληρος ο πλανήτης με κομμένη την ανάσα, εκείνο που λέμε τα κρύα βράδια του χειμώνα: «έξω κάνει ψόφο», τώρα απόκτησε ειδική σημασία και πρέπει να το καταλάβουμε όλοι…!
Χρειάζεται λοιπόν, να πρυτανεύουν: η ουσιαστική και απρόσκοπτη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, η άμεση λήψη αποφάσεων, η ταχύτητα εφαρμογής των μέτρων, απαλλαγμένων από κάθε μικροπολιτική και κάθε προσμέτρηση πολιτικού κόστους.
Το από πού και πως ξεκίνησε αυτός ο ιός, τι ακριβώς είναι, αν υπάρχουν σκοτεινά σενάρια και επιδιώξεις, αν είναι ή όχι συνομωσιολογίες όλα εκείνα που γράφονται κυρίως στο διαδίκτυο, αν υπάρχει υπερβολή και κατευθυνόμενη τρομοκρατία, αν, αν, αν…, όλα αυτά, θα τα πούμε ένα ένα κι όλα μαζί κάποια άλλη στιγμή…
Για την ώρα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση συντεταγμένα, παρατηρώντας την εκεί που βρίσκεται σήμερα κι όχι εκεί που θα θέλαμε να βρίσκεται.
Τα ξαναλέμε σύντομα
Γεια Χαρά
Γιώργος Βεργιάννης
