Την 30η Σεπτεμβρίου οι Έλληνες τιμούμε και ευγνωμονούμε τους Εθνικούς Ευεργέτες. Τους ανθρώπους που διαχρονικά από το περίσσευμα της αγάπης τους και το περίσσευμα ή υστέρημα της περιουσίας τους στήριξαν την Πατρίδα. Με δωρεές, κληροδοτήματα ή άλλες παροχές. Τιμούμε τους πολλούς επώνυμους, αλλά και τους πολύ περισσότερους ανώνυμους. Τιμούμε αυτούς που συνέβαλαν σε δύσκολες ώρες, ιδιαίτερα μετά την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους, στο να αποκτήσει η Χώρα υποδομές σε Παιδεία, Υγεία, Διοίκηση, Πολιτισμό, Συγκοινωνίες. Τιμούμε αυτούς που συμβάλλουν ως τις μέρες μας με ανάλογες πρωτοβουλίες. Έλληνες της Επικράτειας και Έλληνες του Οικουμενικού Ελληνισμού. Αποδεικνύουν με τις πράξεις τους ότι όσα ακόμα χρειάζεται ο Τόπος μας μπορεί να τα φροντίσει ο Πλούτος της Προσφοράς τους. Ευχόμαστε στο μέλλον το παράδειγμα να μιμηθούν όλοι όσοι μπορούν, ώστε η Ελλάδα και με τη δική τους συμβολή να γίνει ένας καλύτερος τόπος.
Πιστεύουμε ότι πέρα από τα ευχολόγια για μίμηση του παραδείγματος των εθνικών ευεργετών και στο μέλλον, θα έπρεπε να ασχοληθούμε σοβαρά και με την ανάλυση του φαινομένου της παντελούς σχεδόν εκλείψεως των εθνικών ευεργετών. Το κίνητρο της πράξης των εθνικών ευεργετών ήταν το περίσσευμα της αγάπης για την πατρίδα. Υπάρχει άραγε αυτή σήμερα, πόση είναι και που και πώς εκδηλώνεται ; Προϋπόθεση για την ύπαρξή της είναι η εθνική παιδεία και η πολιτιστική κουλτούρα και κληρονομιά, τα οποία βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση στην σημερινή Ελληνική κοινωνία. Γιατί όλα είναι σκεπασμένα από το πέπλο του χρήματος που οδηγεί στην στόχευση της ατομικής ευδαιμονίας και μόνο. Γιατί το κίνητρο του εθνικού ευεργέτη δεν είναι ο οικονομικός πλούτος αλλά αυτός της αγάπης του για την πατρίδα και τους συμπατριώτες του για τα οποία θα διαθέσει ακόμη και από το υστέρημά του.
Οι εθνικοί ευεργέτες ήταν άνθρωποι που μεγαλούργησαν οικονομικά κατά τον 19ο και το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, εκτός Ελλάδος, αφού στη χώρα μας την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν οι συνθήκες για τέτοιες επιδόσεις. Και παρ΄ολο που έζησαν και εργάστηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους εκτός Ελλάδος, η καρδιά τους ήταν πάντα δεμένη με την πατρίδα την οποία όχι μόνο δεν ξέχασαν αλλά διέθεσαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους, και σε κάποιες περιπτώσεις ολόκληρη, για τις ανάγκες της πατρίδας η την εκπλήρωση συγκεκριμένων επιθυμιών τους, πάντα σχετικά με την ανάπτυξη του τόπου και την παροχή βοήθειας στους συμπατριώτες τους.
