Ο καιρός άλλαξε
Η νοσταλγία στάζει στην ψυχή μου
στάλες θύμησης,
που περιβρέχουν της καρδιάς τα σύνορα.
Ερεθίζει τη νοτισμένη γη του κορμιού μου.
Το αφυδατωμένο χώμα
εκλιπαρεί τα σύννεφα που κάλυψαν
τον ουρανό των ματιών μου.
Χαμήλωσε ο ορίζοντας ανήσυχος
στο βλέμμα των πολύσχημων φαντασμάτων.
Τα μοναχικά δέντρα της επιθυμίας
σμίγουν τις ικεσίες τους.
Δάκρυα αφήνουν στη θορυβημένη
απόκριση της νοσταλγίας.
Η βροχή δυναμώνει.
Χορεύει στο δάσος των συναισθημάτων.
Μαστιγώνεται από τις ισχυρές ριπές της καρτερίας.
Ο άνεμος έσπασε.
Έπεσε με το ράπισμα της βροχής,
που συντελεί σε μια γλυκιά αναστάτωση.
Η μορφή σου καθαρίζει την ατμόσφαιρα.
Το γαλάζιο ανταμώνει τον ήλιο που στέλνει την ποθητή αντάμωση.
Η βροχή λιγοστεύει.
Δίνει δειλά ένα χαμόγελο στην ικανοποίηση της νοσταλγίας.
Ο καιρός άλλαξε.
